بررسی وضعیت تولید برق هسته‌ای در ایران

به گزارش صدای بورس، اما بعد از انقلاب و با رفتن آن شرکت، پروژه ساخت نیروگاه اتمی متوقف شد و این پروژه‌ها در دوره جنگ تحمیلی هم مورد حمله جنگنده‌های عراقی قرار گرفت و به ساختمان نیروگاه‌ آسیب‌هایی وارد شد. در نتیجه، سازمان انرژی اتمی وارد تعامل با کشورهای مختلفی شد تا بتواند این پروژه را تکمیل کند.

به دلیل پیچیدگی‌هایی که هم از جهت ترمیم آسیب‌ها و هم از جهت ادامه پروژه قبلی وجود داشت، سال‌ها طول کشید تا کشوری این پروژه را بپذیرد و ادامه دهد تا اینکه ما با روس‌ها به توافق رسیدیم. روس‌ها کلا فناوری متفاوتی از فناوری آلمانی‌ها داشتند. ساخت نیروگاه هسته‌ای در دنیا با دو فناوری‌ غربی و شرقی انجام می‌شود که فناوری شرقی توسط روسیه در ایران به اجرا درآمد.

طبیعتا فناوری روس‌ها متفاوت با فناوری آلمانی‌ها بود و ما هم اصرار داشتیم که ادامه پروژه قبلی انجام شود و این اصرار، کار را برای شرکت روس‌اتم سخت کرد و در واقع هم کار دشواری است که بخشی از یک پروژه‌ توسط فناوری‌ غربی توسعه پیدا کند و ادامه آن با فناوری شرقی تکمیل شود.

پیچیدگی‌های بسیار بالایی در طراحی، در ایمنی و موضوعات مشابه وجود داشت. به همین دلیل ساخت نیروگاه اتمی بوشهر خیلی زمان گرفت، از این جهت یک مقدار هم هزینه مازاد ایجاد شد ولی درنهایت به ثمر نشست.

نیروگاه بوشهر به دلیل اینکه هم از قبل انقلاب به بعد انقلاب منتقل شده بود و هم بحث جنگ و هم بحث تحریم‌ها و هم بحث تغییر فناوری غربی به شرقی، یک مورد پیچیده و خاص است که نمی‌شود آن را به همه نیروگاه‌های دیگری که ما می‌خواهیم بسازیم، تعمیم داد. ما می‌توانیم در سایر طرح‌ها وارد تعامل با یک شرکت سازنده شویم و با حضور شرکت‌های ایرانی انتقال فناوری در این موضوع رخ دهد و بتوانیم پرونده موفق‌تری از نیروگاه بوشهر رقم بزنیم.

فرصت انتقال تکنولوژی نیروگاه‌های کوچک‌مقیاس هسته‌ای

یکی از موانع توسعه نیروه‌گاه‌های هسته‌ای در ایران، هزینه بالای سرمایه‌گذاری آنهاست. پیشنهاد خوب و قابلیت پیگیری، این است که ایران با چینی‌ها پروژه‌های مشترکی را تعریف کند و چین هم جزء کشورهایی است که تقریبا بسیاری از فناوری‌های مختلف نیروگاه‌های هسته‌ای اعم از غربی و شرقی را داراست.

چین هم‌اکنون رکورددار بیشترین تعداد نیروگاه هسته‌ای در حال ساخت در دنیاست و چینی‌ها برای پاکستان هم نیروگاه اتمی می‌سازند. به نظرم اتفاق مثبتی است، اگر ایران بتواند با چین تعامل کند و پروژه ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای را نه به صورت نقدی بلکه به صورت تهاتر از محل نفت انجام دهد. به نظرم با روس‌ها هم می‌توانیم در فناوری‌های های‌تک که در حوزه نیروگاه‌های هسته‌ای دارند مثل نیروگاه‌های کوچک‌مقیاس همکاری کنیم. بحث انتقال فناوری‌ نیروگاه‌های کوچک مقیاس که قابلیت جابه‌جایی داشته باشند، می‌تواند یکی از موارد همکاری بین ایران و روسیه در سند جامع همکاری باشد.

طبق برنامه هفتم توسعه، افزایش ۲ هزار مگاواتی توان تولید برق از نیروگاه هسته‌ای، یکی از اولویت‌های دولت چهاردهم است. همچنین تا افق ۱۴۲۰ نیز دستیابی به ظرفیت ۲۰ هزار مگاوات تولید برق هسته‌ای هدف‌گذاری شده است. با این وجود هنوز معلوم نیست، برنامه سازمان انرژی اتمی ایران در این حوزه چیست؟

منبع:روزنامه فرهیختگان